BARBÓRKA – Górnicze święto, 4 grudnia 2024 r.
Z okazji Barbórki składamy wszystkim Górnikom i emerytom najserdeczniejsze życzenia zdrowia, pomyślności oraz poczucia bezpieczeństwa w pracy.
Niechaj święta Barbara czuwa nad Wami i Waszymi rodzinami!
Niech żyje nam górniczy stan!
Święta Barbara należy, niestety, do grona tych świętych, o których życiu oraz śmierci nie posiadamy żadnych pewnych przekazów. Chociaż jej żywoty były znane od średniowiecza w całej Europie, to jednak pozostają one jedynie legendarnymi przekazami. Nie każdy wie, iż w 1969 r. wykreślona wraz z innymi dwustoma świętymi z „Martyrologium Romanum”. Według legend hagiograficznych św. Barbara była córką bogatego poganina Dioskura z Nikomedii, który nie godził się na przyjęcie przez córkę chrześcijaństwa. Kiedy dowiedział się, iż mimo zakazu przyjęła ona wiarę – uwięził ją w wieży, a następnie sam pozbawił życia. Został za to ukarany nagłą śmiercią, poniesioną od pioruna.
Św. Barbarę należy zaliczyć do grona najbardziej popularnych świętych. Kult św. Barbary był związany ze środowiskami trudnych i niebezpiecznych zawodów. Do grupy tej zaliczano od wieków zawody, które miały styczność z żywiołami. W Europie i w Polsce św. Barbarę szczególnie upodobały sobie środowiska górnicze. Bardzo dobrym przykładem na naszym obszarze był dynamiczny rozwój kultu tej Świętej od XIII w. na Śląsku. Największą popularność zawdzięcza jednak św. Barbara przeświadczeniu, że jest ona patronką dobrej śmierci. Św. Barbara stała się bliska ludziom uprawiającym niebezpieczne zawody, które narażały na niespodziewaną śmierć. Za swoją opiekunkę obierali ją: górnicy, marynarze, murarze, architekci, ludwisarze, kowale, więźniowie, artylerzyści i minerzy.
W naszej galerii dzisiaj archiwalne fotografie.
1. Inauguracja górniczego święta. Barbórka 1973 r. Archiwum cyfrowe MR
2. Barbórka 1975 r. Archiwum cyfrowe MR
3. Figura św. Barbary przy kościele pw. Miłosierdzia Bożego w Bełchatowie.
Fotografia autorstwa Mariana Wójcika. Archiwum MR.