Aktualności

• 

  Obchody 11 listopada-Narodowego Święta Niepodległości

  2024-11-04

  Zapraszamy do zapoznania się z programem obchodów Narodowego Święta Niepodległości

• 

  DZIEŃ ZADUSZNY, 2 LISTOPADA 2024 R.

  2024-11-02

  Jeszcze na początku XX wieku na polskiej wsi istniało wiele obrzędów związanych z przygotowywaniem jedzenia i karmieniem dusz bliskich zmarłych. Wierzono, że w te dni dusze odwiedzają swoje dawne domostwa. Specjalnie dla nich pieczono chleby, gotowano kaszę, bób i wiele innych potraw.
  
  Innymi obyczajami związanymi ze Świętem Wszystkich Świętych i Dniem Zadusznym były obrzędy związane z ogniem. Ludzie żywili nadzieję, że oprócz pokarmu, duszom potrzebne jest światło do odnalezienia drogi do domu i ciepło do ogrzania się, z tego powodu w czasie świąt palono ogniska na rozstajach dróg, przy cmentarzach i na samych grobach bliskich zmarłych.
  Od niepamiętnych czasów ogień kojarzony był ze śmiercią i duchami. Taki jest prawdopodobny rodowód dzisiejszego palenia zniczy na grobach.
  
  Akcja wysiedleńcza ludności, która miała miejsce przed powstaniem kopalni węgla brunatnego, związana była również z relokacją kościoła pw. św. Jana Chrzciciela, który został przeniesiony do miejscowości Biała w powiecie pajęczańskim. Natomiast cmentarz otaczający kościół został zlikwidowany, a groby przeniesiono na cmentarz w Łękińsku.
  
  Jak wspomina Helena Bęczkowska ze STOWARZYSZENIA OJCOWIZNA WOLA GRZYMALINA: „Nasz cmentarz był mały, ogrodzony murem z cegły, było jedno wejście. Na cmentarzu groby były małe , nie było pomników, tylko obramowane były cementem. Na Wszystkich Świętych ubierane były gałązkami świerku i kwiatkami morcinkami oraz białymi świeczkami. Obok muru cmentarza zbierała się młodzież, zbierała drewno i chrust, a następnie był palony duży ogień. Ten ogień palony był na cześć dusz, które cierpiały w czyśćcu, a chciały się dostać do nieba, a przy okazji można było się ogrzać. Nie wiem czy jeszcze gdzieś była taka tradycja.”
  
  http://wolagrzymalina.blogspot.com/.../pomnik-w-ekinsku...

• 

  1 LISTOPADA 2024 - DZIEŃ WSZYSTKICH ŚWIĘTYCH

  2024-11-01

  ks. Jan Twardowski

  Śpieszmy się kochać ludzi tak szybko odchodzą
  zostaną po nich buty i telefon głuchy
  tylko co nieważne jak krowa się wlecze
  najważniejsze tak prędkie że nagle się staje
  potem cisza normalna więc całkiem nieznośna
  jak czystość urodzona najprościej z rozpaczy
  kiedy myślimy o kimś zostając bez niego
  Nie bądź pewny że czas masz bo pewność niepewna
  zabiera nam wrażliwość tak jak każde szczęście
  przychodzi jednocześnie jak patos i humor
  jak dwie namiętności wciąż słabsze od jednej
  tak szybko stąd odchodzą jak drozd milkną w lipcu
  jak dźwięk trochę niezgrabny lub jak suchy ukłon
  żeby widzieć naprawdę zamykają oczy
  chociaż większym ryzykiem rodzić się niż umrzeć
  kochamy wciąż za mało i stale za późno

  Nie pisz o tym zbyt często lecz pisz raz na zawsze
  a będziesz tak jak delfin łagodny i mocny

  Śpieszmy się kochać ludzi tak szybko odchodzą
  i ci co nie odchodzą nie zawsze powrócą
  i nigdy nie wiadomo mówiąc o miłości

  czy pierwsza jest ostatnią czy ostatnia pierwszą

• 

  Spotkanie Akademii Seniora

  2024-10-25
  Dzisiaj w swoich murach gościliśmy uczestników "Akademii Seniora". Odbył się wykład dr Łukasza Politańskiego, naszego muzealnego kolegi, z serii "Bełchatów Wczoraj i Dziś", pt. "Symbole niepodległości w przestrzeni miejskiej Bełchatowa". Między innymi Uczestnicy mogli wysłuchać niezwykle ciekawej, nie wszystkim znanej historii dotyczącej historii pomnika poświęconego Peowiakom i Ochotnikom Miasta Bełchatowa Poległym w Walkach o Niepodległość:

   

  "W celu uchronienia przed zniszczeniem tablica z cokołu znajdującego się w centralnej części placu została zdjęta we wrześniu 1939 roku, podczas akcji przeprowadzonej pod osłoną nocy. W opinii mieszkańców Bełchatowa zapewne stałaby się ona celem wkraczających do miasta oddziałów niemieckich. W tej jakże interesującej i zarazem niebezpiecznej akcji udział wzięli Janusz Kępalski i jego lokator Stefan Kaczmarek. Po zdemontowaniu tablica zakopana została w koszu na bieliznę w ogrodzie na posesji Janusza Kępalskiego, a następnie przeniesiona do Stanisława Kurskiego – bełchatowskiego ogrodnika, przez którego przechowywana była do wczesnych lat powojennych, między innymi w wykorzystywanej przez niego do celów magazynowych nieukończonej kaplicy stanowiącej obecnie prezbiterium kościoła pw. św. Stanisława Biskupa i Męczennika. Następnie tablica ponownie trafiła w ręce Janusza Kępalskiego, a po jego śmierci w 1967 roku pieczę nad nią przejęła córka – Jadwiga Nadana. Pod koniec lat 80. XX wieku pani Jadwiga ujawniła zagadkę zaginionej tablicy, którą obecnie oglądać można na placu przed kościołem pw. św. Stanisława Biskupa Męczennika w Bełchatowie, a więc w miejscu, w którym przez pewien czas była ona ukryta. Pozostaje pytanie, dlaczego tablica nie trafiła na pierwotne miejsce? W kwietniu 1948 roku Miejska Rada Narodowa zmieniła nazwę placu na plac Wolności, natomiast w 1955 roku, w setną rocznicę śmierci Adama Mickiewicza, na dawnym postumencie pomnika upamiętniającego poległych członków POW, wmurowana została tablica poświęcona poecie. W drugiej połowie lat 80. postument całkowicie zburzono zaś w jego miejscu w 1988 roku, a więc w 70. rocznicę odzyskania przez Polskę niepodległości, wystawiono popiersie Adama Mickiewicza. Dla przechowywanej tak pieczołowicie tablicy zabrakło miejsca. Ostatecznie zadecydowano o umieszczeniu jej w miejscu dawnego ukrycia".

   

  Zapraszamy do obejrzenia fotorelacji!
• 

  Walne Zebranie Członków Stowarzyszenia Przyjaciół Bełchatowa

  2024-10-25

  Wczoraj w naszych murach odbyło się walne zebranie Członków Stowarzyszenia Przyjaciół Bełchatowa, zapraszamy do obejrzenia fotorelacji!